Goya
dile gelir
zamanın içinden
renk ve ışık
küçümsense de
fırça darbeleri
aktarır
ağarmamış kalabalıkların
haykırışlarını
heveslenen ölümdür
sezer izlerini talanın
kaçar kendinde sonra
mecburdadır eli
yansır vurgunda kahredişleri
bilir
kendini veren güzelin
korkunç ıstırabını
bir nehirde kaçamak başlayan
aşk da yargılanır
simyacının mührünü
vurduğu zaman da
naflatin kokmaz
dürülen bohçası
goya
sessiz bir çığlık
simyacıya
Kemal Aslan
|