Batıp Çıkmak
Anlamaz ki tok açın halinden
Nafile teselliler kar etmez
Sarmaz ki yaraları derinden
Erişilmeyecek hayallere uzanan ellerim
Kısa kalıyor her defasında
Ve ben dökmüşüm gibi tüm sütleri
Kedi gibi sırnaşıyorum
Beni sevmeyen hayatın paçasına…
İçine içine damlatınca her derdi
Bir derya birikiyor ufacık yüreğinde
Hani yüzme bilmesende
Cahil cesareti, atlamak istiyorsun
Boğulacağını bile bile...
Sen seni çözsen de
Çözüm karşı tarafın ellerindeyse
Ona anlatman gerekiyor kendini
İnandırabildiğin kadar mutlu oluyorsun
İnandıramadıkların bir damla daha ediyor
Batıp çıkan yüreğinde
Kimsesiz kalmak gibi bir şey bu
Anlatıpta anlaşılamamak
Olupta erişememek
Doğruyu bilipte yanlışın savunulduğunu görmek
Üzüyor insanı
Üzüntü kendine teselli olmuyorsa
Böyle yazıp duruyorsun kendine
Anlayacağın haybeden kelime israfı…
Cem İltir
|