..VURGUNuM BEN SANA
Bir çığın düşmesi sese bağlıdır
Koptum, davet eden sese vurgunum!
Döndüm döndüm... Çılgın gönlüm dağlıdır
Sana kavuştuğum için durgunum
Vurgunum ben sana, hâlâ vurgunum!
Ya acımasızca itmişim seni
Ya da paramparça etmişim seni! ..
Ne zaman bırakıp gitmişim seni?
Arkandan koştuğum için yorgunum
Vurgunum ben sana, hâlâ vurgunum!
Çığın kalbi vardı, sıcaklığı da...
Hücre hücre farklı berraklığı da...
Beyazda gizlenen ufaklığı da...
Fark edemediğin için dargınım
Vurgunum ben sana, hâlâ vurgunum!
Büyüyerek, ezip geçtim, her yeri! ..
Uzaklaşmasaydın, gelseydin beri! ..
Bir ceset olarak girdin içeri
Hem mezarın oldum, hem de sorgunum
Vurgunum ben sana, hâlâ vurgunum!
Onur Bilge
|