01 Seni Severim Bilirsin Namıkkemal
1/:
Seni severim bilirsin Namıkkemal...
Cedidciler şahısın bit pazarında.
Hatta sırtımdaki ikinci el sako da senin tezgahından sayılır,
Türküler diyemesek de zatının ayarında,
Bizde de vatan iman sayılır...
***
Seni severim bilirsin Namıkkemal...
Uzaklardan alınır kokusu “kepir” toprağın,
Hudutlardan uzanan acıkmışlığın döşü kızarır.
Sevsek de senin gibi sevmesek de,
Pınarların başucunda kız yanağı okşamak,
Kuruyan dudakları ıslatmak gibidir çölde...
2/:
Seni severim bilirsin Namıkkemal...
Bu ummanlar ki denizciyi sarar yar kolu gibi,
Kurutmazsa dağları sulayan bulutlar saçlarını,
Susamışlığımız derbent kapılarında nara yanmazsa,
Bırak haykırayım be ağam:
“Verin bana ve Namığıma Silistreli kızın aşkını...”
3/:
Seni severim bilirsin Namıkkemal...
Bana da bir parça toprak gerekir bakarsın,
Bir bardak su ya da mesela Meriç’in kıyısından,
Şimdi oralarda nöbeti tutmak kime kalır bilinmez,
Ama şiir bu öyle bir kabarır ki hırsından...
4/:
Seni severim bilirsin Namıkkemal...
Ve şiir ilinin aklı çelinir seni andıkça,
Süngü süngü yarılır Silistre’de dizelerin arası,
Gülün döşüne de düşer kırmızı,
Hüzne saldıran sevdanın ayak izleri gibi...
5/:
Seni severim bilirsin Namıkkemal...
Her daim sivrilen bir kayanın dibinde yatar adın,
Temreni yassılan bir mızraktan kan damlar,
Döner Geibolu varoşlarında aşka dair ne varsa,
Koşar delidolu ve ayaklarına kapanır...
6/:
Seni severim bilirsin Namıkkemal...
Zülüf uçları kıvrılan kızları ben de severim sencileyin,
Kuş sütü ise emdiğim her kelimeden sağılır; gümrah,
Sevda tadında şafaklar anar adımızı
Ah çeker karşı yakanın mor saçlı kızı...
7/:
Seni severim bilirsin Namıkkemal...
Beyit katarları geçer toprağının üstünden hala,
Dudak aramızda Silistre kaymağının tadı uçalı çok oldu,
Ama yine de pul pul dökülür Saros’a yıldız ışığı,
Yedi veren gülleri boy atar yattığın yerden...
Ahmet Yozgat
|