Yontu ve Yontucunun Birliği
Züldar Begüme İlk Güzelleme
1/:
Hayal ülkemin begümü Züldar:
Öylece sensiz kalakalmıştı zavallı yağmurlar.
Gözyaşlarındaki ıslaklık yarık yarıktı,
Çorak tarlaların nebilerden kalma yüzü misali.
Yani Zü güzel...
Anneler bükük, ninniler kırık kırıktı.
Bana sahillere gitmek düşerdi artık,
Tavlamda kalan son kısrağı yederek,
Giderek o da hayal olduğunu demeden yok olacaktı,
Akşamlarla gelen ıslaklığını duyamayacaktım şiirin.
İşte Zü'm...
Bir melodi gibi uçuşan duygulara kurmuşsak,
Beyit ve dizelerden söz tuzağı,
Melodi ve kuşla kovalaşacağız zaman durdukça.
Çünkü yem sensin kuşlara,
Ve melodilere nota adlı sinek kovalayanı.
Eyva Züla...
Uçuşurdu sanki sayfalarımda benimde bir vakitler,
Gözlerimizi ilk açtığımızda gördüğümüz ışık hüzmesi.
Yalancı zamanlardan bir zamanda,
Bunları yazıyorum yüreğine banarak divitimi.
Ben seni sensizliğin ortasında da yonta bilirim.
Yerlerde ise çok sevdiğim kan tozu varsa hele,
Bir kez olsun harç kara bilsem artakalanlarınla.
Sonuçta Kerem ile Aslının ilişkisi de,
Yontu ve yontucunun birliği değil midir?
Kız Züldare...
Bir gülümseme olabilirdi belki eksik olan.
Yüreğime bir sarı çiçek gibi onu da fideleyebilsem,
Ne çok istiyorum bilsen zülfünden elma yemeyi,
Omuzlarında kuş ötüşleri dinlemeyi,
Yakında duyulacak özlem kuşlarının hıçkırığı.
Duyulacak ve yalancı bir yalaz gibi yok olacak.
Yalanlara kanan açık oynar aşk oyununu bu yüzden,
Kaçacak galip gelen oyunda...
Cibril'le senkrona kesecek gökyüzünde kozmik hız
şiir ilinin ölümsüz burcundasın sen ey begüm kız.
Arzın semaya hurucundasın,
Yıldız yıldız...
Ah hırsız!
Ahmet Yozgat
|