Aşk Krallığımı Kurarım Ben de
Apostol'la Sekiz Yüz İkinci Sayfanın Eki
1/:
Şahım,
Kara maşlakhalı bir keşiştir şimdi,
Kararsız vicdanlarda gezinen çekingen ışık,
Bir yanar,
Bir bozarır aşk, ışıkla öpüşünce.
O ışık ki aydınlığın iblise tepkisidir,
Yeri her daim baş üzeridir.
Aslına bakarsan,
Ancak kanserli şualara tutsak değilse...
Yani şahım,
Bir türkü söylenir ya acının beline oturulup,
Ha ıldır ışık, ha şeker dilli türkü,
İkisi de yüreğinde benden bir parça taşır biteviye...
Bir yanar,
Bir bozarır aşk, ışıkla öpüşünce.
***
Ve ey şiirsever ademoğulları...
Zorum tutsaklıkladır benim,
Kara maşlakhalı bir keşiştir şimdi,
Kararsız vicdanlarda gezinen çekingen ışık,
Bir kopabilsem bağlandığım ibrişimden ah mirzam,
Belki ben de bir sarı benizli yıldız olurum,
Bir yanar,
Bir bozarır aşk, ışıkla öpüşünce.
Ve kayarım tenha içine o notasız söylenenlerin,
Kendi aşk krallığımı kurarım olabildiğince,
Altıma serdiğim yedi hecelik beyitlerim üstüne.
2/:
Böyle bir hikayet benimkisi de.
Bir gün dönersen arkanda unuttuğun gri diyara,
Yedi renge bir yerinden kesilip mirzam,
Mutluluğu o krallığın topraklarına düşürürsün gülümseyerek.
Ve bir dudak kıvrımı ardına serdiğin yollarına,
O ışıl ışıl gülümsemen gerekecek...
Bir yanar,
Bir bozarır aşk, ışıkla öpüşünce.
Oysa kara maşlakhalı bir keşiştir şimdi,
Kararsız vicdanlarda gezinen çekingen ışık.
Ancak şiirin son kelamıdır aşk.
Ahmet Yozgat
|