Arkadaş Ay Aydınlığı Gösterir Yolu
Apostol'la Kırk Beşinci Sayfa Kaynakça Eki
1/:
Ey bergüzar şahım,
Ahirimiz sisli haritalarda belli belirsiz,
Yani hayr olur inşallah yazgımız,
Yitirdiğimiz ya da yeni bulduğumuz aşk savaşlarında.
Çünkü o dem sana kırık bir kılıç kalır,
Kını bile yitmiştir yeşim taşı toplama akınlarında,
Ve dırahşan ganimetlerden ancak beşte bir...
Arkadaş ay aydınlığı gösterir yolu,
Acele etseler de yol tutanlara gece,
Bana ulaşmayan yollar daraldıkça daralır kafalarda,
Ve yaramazlığımın buzlu Kamçatka’sına ulaşır umutsuzluğun,
Ve yolların bulaşığı kalır ayaklarında Tunguzların,
Albızların fitneleri bir de.
2/:
Ve ey aşk ve şiir sever ins ve cin ehli...
İşte böyle bir hikayettir ki benimkisi meta hayal:
Merak bu ya... Neresidir kavimler kapısı? Ve göçü ne zamandır aryan ırkının? ... Soruyordum yakın çevreme. Acele ile. Vandal avcılardan biri: 'Susturun şunu! ' diye höykürüyordu. Aristo, pantolon cebinden kocaman ve kirli bir mendil çıkarıyordu sümüklü. Dörde bükülü bir de kitap... Yani kütübü Aryan... Onunla birlikte kılıç şakırtıları... Barbar bağırtıları... Latin çığırtıları... Olimpos dağını Troya savaşının ağzına tepip sesini kesiyordu kadim tarih yazmanı. Vandalı ve beni teskin ediyordu.
***
'Lan barba ikiletme de doldur,” diyordum sinirim ellerimde.
“Ölümcül baldıran şırasından olsun itin ölümü,
Atın ölümü ise iblis şeytan suyundan...'
Apost, cömertleşirdi bu durumlarda,
Üç beş gazel, birkaç mersiye kupalara...
Böyle bir hikayetti benimkisi de işte ey kari.
Kadehim yüreğimdi,
Yüreğime doldurduğumsa som avratotu,
Ve Alman altınından imitasyon alınyazımdı belki...
***
Ardından kevser içmeye ve gazel yazmaya duruyordu.
Şiir burada tek ilaç ve cinayet teskiniyetiydi.
Ahmet Yozgat
|