1/:
Saltanatta son Abdullah…
Ah...Ah!
***
5a/:
Son Abdullah:
Göğsünü emiyor istemesen de
Zamanın rahmine her doğan öfke.
Kanın garkoluyor bahriummana zoraki
Ve geceleyin yıldızların rengine
Kara bir kanat gibi çırpınıyor vade
Yani ağır hasta şimdi yadellerde hasretlik
Çizgisi kırılıyor mütemadiyen sabit altmış üçünün
Fırlatıp boşluğa arzularını
Diz vuruyor topraklara sonun sonu
Darbeyi beklemede yorgun ay.
Vay Abdullah vay!
5/:
Dağlar gerdan kırıyor: Eyvallah Ya Hu!
Toparlanıyor hasat tarlalardan tek tek
Rahleyi tedristen kaldırılıyor ruhlar
Zamanın son vuruşuyla uçları sivriliyor
Abdullah gâh ölüyor arkaya,
Bir daha öne dirilmiyor...
Ahmet Yozgat
|