Adı MahmutoğluAhmetyozgat’tı,
Ya da Abdullah...
Ama düşleriyle sevişen bir adamdı o,
Bu sebeple tuzlu tuzlu ölüm terledi,
Yattığı son uykunun kapanmayan gözlerinden...
***
Düşleriyle sevişen adam...
Yitirdi gözlerini,
Bir sineğin bakışlarındaki bereketli odacıklarda.
Uzaklardan ırlayan türküleri kılavuz belledi,
Uzun uzun elledi ihmal ettiği kanat tüylerini,
Silkindi damlasında boğulduğu ter denizinde,
Şakağında uçuşan ebabillerin izini sürdü.
Boğdu dünyaya dair veledi zinalarını,
Ve son seferde acemi süvarilerinin sesini kıstı,
Asıldı yaşama sürüldüğü son ganyanda.
Mahmuzlarını karnına dayadı tırıstaki acunun,
Yüzündeki dayanılmaz acının dört nalına aldırmadan,
Ölümün o ücra,
Ve ruh çekici adresine,
Usulca savurdu kendisini...
Yani düşleriyle tırıs tırısa sevişen adam,
Verdi son nefesini…
Ağıt ağıt yağmurlar doğurdu,
Arkada kalan mahmur gözler,
Ve “Sidreyimünteha”nın karşısındaki en yumuşak kaya.
“Merhaba ey ehli kubur! ”
“Merhaba ya ehli dünya! ”
Ahmet Yozgat
|