Eğri Minarelerin Öyküsü
1/:
Kalem gibi sipsivri minareler,
Durup dururken neden yatarlar bir yana?
Oysa onları bin bir itina ile
Dikmişti mimar başı Sinan ağa.
Elleri bulanmıştı harca.
Horasanın en sağlamını
Taşların bağlamında harcamıştı.
Geniş pabuçlu temeli
Toprağa bir çınar gibi bağlamıştı.
Kabaca kayaları ince ince dokumuş
Ve her anında dualar okumuştu.
Sinan ağa eğilen minareye değil,
Boynu bükük hayaline bakıp da,
Ağlamış ağlamıştı...
2/:
Mızrak gibi dosdoğru minareler,
Ortada deprem yokken neden eğrilirler?
Oysa onları sonsuz bir özen ile
Dikmişti mimar koca Sinan ağa.
Bileği çamurlanmıştı.
Buharlanmıştı gözleri
Her koyduğu tuğla ile.
Dişiyle tırnağıyla
Sert taşları hamur gibi kazıyarak
Bura bura merdivenleri
Elleri kan revan içinde
Ta tepelerine altın alemleri bağlamıştı
Yıldız yıldız terlemişti toprağa.
Sinan ağa eğilen minareye değil,
Kalem gibi rüyalarına bakıp da,
Ağlamış ağlamıştı...
Ahmet Yozgat
|