Fırıldak
Bir döndü durmadı döndükçe döner
Şeytani aşk ile coştu fırıldak
Gittiği yerleri kendinin sanar
Hırs ile her yöne koştu fırıldak
İnsanların meşgul oldu tersiyle
Fikir aldı ehl-i fitne kursuyla
Nefsi arzularla dünya hırsıyla
Dolarak kaynadı taştı fırıldak
Hezeyanlar kustu yine susuldu
Yağ yaktı dil döktü sesi kısıldı
Şerefsizin arkasından asıldı
Vardığı beldede şaştı fırıldak
Namussuzun dik âlâsı irisi
Değişken dönmedir fitne çerisi
Bir kere döndü mü gelmez gerisi
Der devrin dengesiz puştu fırıldak
Gittiği noktaya dönüp gelmedi
O yerdeki erdem neydi bilmedi
Kırk çelme yedi iflah olmadı
Düşman sofrasında aştı fırıldak
Düşünmedi çıkış sebebi neden
Belki bilerekten belki bilmeden
Kadın bile olmaz derler dönmeden
Bir anda kırk menzil aştı fırıldak
Varlığı yoklukla yıktı giderken
İnanmış zümreden çıktı giderken
Ekşidi bozuldu aktı giderken
Varıp bir lağıma düştü fırıldak
Lazım iken el üstünde tutulur
İşi bittiğinde alıp atılır
Bayram günü revaç bulur satılır
Sonra derler günün geçti fırıldak
Dur be Hasan biri alınır belki
Maya meselesi çok iyi bilki
Akıllı değildir her kurnaz tilki
Her zengin kapının “hoşt”u fırıldak
|