Eylül
Öfkeliydi bulutlar göklere
Yerin dibine girmişti yer utancından
Kasvetine sığınmıştım üşümelerin
Gönülsüz gönlüne esen fırtınada
Rüzgârın değil kederimin uğultusuydu çığlıklaşan
Gelen eylüldü ikliminde sevdanın
Yağmurları sundu
Susuz gözlere gözelerinden
Gelen eylüldü gitmeyecekti
Gitmedi...
Dokundu saçlarının matemine
Gözlerimin kanını içti
Yuvalandı bir bahar akşamına
Eylülcesine eserek...
İstanbul da eylüldeydi
İzmir de
Dağlar da, deniz de
Ben de eylüldeydim
Ben de! ..
Bahara satma sevdayı
Eylül alıcı geldiğinde
Bahar bilmedi baharlığını
Umutlar eylüle kaldığında
Kan değil, irin değil
Yağmur yağıyor sicim sicim
Bu yağmur da benden olsun
Yağmurlara kanmışken gözün
Bu yağmur da benden
Eylül eylül yağarken hüzün...
Hüzün
Saf, katıksız
Arı
Berrak
Eylülle gelen
Eylülsüz gitmeyen...
|