Git Zamanı Değil
kahve molasındayım
son fasıl ziyaretlerindeyim gözbebeklerinin…
yemyeşil bir göl manzarasıyla geldim huzuruna
aldanma, kıyısındaki şu yaşlı çınar ağacının
çaresizliğe gömülmüş süzgün nazarına
son defa geldim; ya hep ya hiç diyerek...
dudaklarıma konan her bir zerresinde yanık telvenin
ciğerime dokunan lezzetinde yitiğim
biliyorsun sevdiğim
acısında bile gülümseyerek
gölgesinde yaşadım hep
bir umut zerresinin...
ah benim serçe yürekli yârim
çektiğin acıların her âhında inledim
bıraktığın her nefese saldım da yüreğimi
esintisinde serinledim...
kahve molasındayım gecikmiş
sîtemlerinde bile aşk kokuları bırakır sözcüklerin
okur ruhuma karanfil kokulu bakir şiirler
dokur saçlarıma beyazlarını ömür denen bir illet
kar taneleri sevişirler…
şikâyetçi değilim kar tanelerinden elbet
gölgesindeki meleğedir sîtemim
bulmuşken umutlandığım seni
ne zaman çıkacak kafesinden
ne zaman tutulacak matemim? ..
dolaşır ruhuma bir yağlı urgan
bir kör düğüm atıverilir nefesime
bir yaşam zehri bırakıverilir
ilenirim kendime, dönüp geçmişimde yaşadığım
sensizliğimde savurgan
sensizliğimde hoyrat nefsime...
özlemimsin bil! ..
tutkum, aşkım, birtanem...
yetmez, bilirim sadece yâr desem
âna muhtacım şimdi, zamana değil
ân hatrına uzat ellerini ey
git zamanı değil!
|