Bir ben varmış içimde..
Bir ben varmış içimde…
İki el ateş etti adam, sokak lambasına
Şimdi sokak daha güzel dedi,
Oturup bir kaldırım taşına,
Bir sigara yaktı,
Kendi gölgesini seyretti bir zaman
Epey vakit geçti aradan,
Devriye arabaların sesini duyunca uzaktan,
Yavaş, yavaş toz olma vaktidir dedi,
Vardı evinin önüne,
Bir omuz darbesiyle açtı kapıyı,
Bir kedi zıpladı duvara,
Bir komşu örttü penceresini,
Adam sessizce uzandı kanepenin üstüne,
Siyah beyaz bir resim asılıydı duvarda,
Uzun saçları, gülen gözleriyle bir kadın resmi,
Adam tekrar çıkarıp silahını, bir el ateş etti,
Cam kırıldı, resim indi çerçeveden,
İki kaşının ortasında bir delik vardı kadının,
Adam aceleyle kalktı yerinden,
Dökülenleri toplayıp attı çöpe,
Ve bir karar aldı kendi, kendine,
Deymezmiş dedi,
Hiçbir şeye deymezmiş,
Ağzı üstü yatıp yere, güneşin doğuşunu bekledi,
Sonra kalkıp yerinden,
Tüm düşüncelerini silip kafasından,
İşinin başına döndü…
Daha bir hırsla çalışmaya başladı…
Yaşadığının farkına vardı…
Her şey bu kadardı…
Ne kendini bir arayan oldu,
Nede kendi aradı birini,
Deymezmiş dedi sadece,
Hiçbir şeye deymezmiş..
Bir ben varmış içimde
Gerisi hikayeymiş….
Lütfi Kireçci
|