[GooD aNd EvıL]

Ölüm! Seni Bağışlayacağım...

Kim varsa ellerimde tutamadığım...
Gözlerine bakarken ölümlere bıraktığım...
Başka ellere kaptırdığım...
Susuz diyarlara saldığım...
Ateş kokan sulara zorla yelken açtırdığım...
Tahtaları kırık,küreksiz bir sandalda yolculuğa çıkardığım...
Kaçbin yıl beklediğimi bilmediğim,keşke sonsuz yıl daha bekleseydim dediğim...
Keşkelerimin bitmemesine sebep bildiğim...
Her gece benliğime yenik düşecekken,kendimi bir yürekle karıştırdığım...
Benim yarınlarım yok,
Beni yarınlarda bulduklarınızda aramayın.
Benim yarınlarım yok,
Benim...
Kimsem...
Yok...
Siz beni buralarda bugünlerde bırakın.
Bırakın da gözlerim yaşlı seyredeyim son defa batan güneşin renklerini,
Bırakın da sigara dumanıyla dolu içim,gecenin haylaz kokusunu hapsetsin son defa.
Ellerim titremesin yanımda olmayın da,
Darağacının altındaki,
Üç bacağı kalmış tabure çoktandır miras bana.
Yağmur denilen bereket,ilk defa kurutsun bir şeyi;
Kanımı damarlarımdaki.
Yavaş yavaş soğusun bedenim,
Aklım ihtiyarlasın;
Ben nerdeyim?
Ben kimim?
Sorularıma kimse gibi bende cevap bile veremeyeyim.
Ben ne bileyim ben kimim.
Ben hiçbir şey değilim.
Yanında yoldaşı olmayan karanlığa doğru yol alan,
Yalnız adamın biriyim.
Ben kimsesizim.
Kim biliyor ki,
Ben nicedir ayak izlerimi silerim.
İzlenmektir tek korkum.
Tek korkum takılması ardıma birinin.
Gidin be,
Gidin...
Gelmeyin.
Ben taşıyamıyorum kimseyi,yorgun ellerim...
Dene demeyin,
Çok denedim ama ellerimden kanlar aka aka hep yitirdim.
Biraz gayret demeyin,
Yok ellerimde,ayaklarımda dermanım,takatim.
Ben Felaketlerin Efendisiyim...
Bilir misiniz ben daha önce kimleri kaybettim.
Kimleri toprağa terkettim.
Neleri ellerimin tersiyle ititim.
Gel dediler,
Bir kerecik durul dediler,denedim.
Kendime söz dinletemedim.
Ben daha önce kimleri kimleri kaybettim.
Söyleyeyim mi?
Kimi sevdiysem her birini.
Kimisini aniden.
Kimisini,
Hissedemeden,
Derinden,
Yıllarca süren.
Ve yıllar sonra bir gün yine aniden.
Sen onca yıl sev,
Onca yıl kendini unut,
Bir kuşun kanadında bi dünya sevgi tut,
Ve sonra gel kaybettikten sonra herşeyi,
Deki yarınlar umut.
Yok,yok,
Umutu unut.
Bir kuşun kanadında tuttuğun sevgiyi özgür bırak,
Vakit varken yol alsın,gideceği yerler ırak.
Ve bırakma kendini kimsenin yüreğine,
Birinin yüreğini alayım,mühürleyeyim içime hiç deme.
Eğer benim gibiysen,
Attığın her adımda kaybediyorsan birini,
Felaket getiriyorsa gölgen,
Ardında bırakıyorsan sevdiğini,
Boşver sen yarınlara umut ekmeyi.
Yeşermez,
Büyümez,
Ve kimse senden sonra ölmez.
Ah ölüm,
Tenin tenime hiç mi susamaz?
Yolun yüreğime neden hiç uğramaz?
Neden kokun yerimi yurdumu bulamaz?
Kıyamet kopsa alamayacaksın değil mi beni?
Diri diri toprağa koysalar,
Biliyorum,
Nefesin bir yolunu bulur beni yine oyalar.
Hiç mi gelmeyeceksin,
Hiç mi bilmeyeceksin bedenimin,ruhumun lezzetini,
Bedenimi tonlarca ağırlaştırmak seni sevindirmez mi?
Yetmez mi sana
Son nefesimin soğukluğunu hissetmek,
Çırpınışımı izlemek.
Yoksa sende mi korkuyorsun beni takip etmekten,
Ölmekten.
Söz ölüm,seni bağışlayacağım.
Herkesi öldürdüm seni yaşatacağım.
Ben seni yarınlara taşımayacağım,
Çünkü benim yarınlarım yok,
Bundan sonrasına karışmayacağım.
Ayaklarımın altı çiçekle bezense ben kaçacağım.
Olurda bir gün elsiz kolsuz biri,
Sevdiğine çiçek verecekse,
Ve bana da; 'ne olur yardım et,ellerim yok, sen kopart; derse,
Çaresizim derse acımayacağım.
Acımayacağım sevdalara.
Bir çiçek solmasın,
Koparılmasın,
Tüm sevdalar yerin dibine batsın.
Yeter ki,
Bana uğramasın,
Uğramasın ki sonunu bulmasın.
Yoksa öldürürüm.
Ya ömrümde,
Ya gönlümde.
Ya bir mezar taşında,
Ya da bir başkasının omzunda.
Yine yalnız bırakırım ben beni kendimle,
Yine ölümsüz,
Yine ölümlü bildiğimle...

Ali Yeşil