[GooD aNd EvıL]

Üçüncü Rüya

***Bu şiir üçüncü rüyamdan uyandığımda yazdığım şiirdir,
Ve yazık ki,sahibi kendini hiç bilmedi,hiç bilmeyecektir***



*MGKL*




İçim nasıl yanıyor bilsen...
Bİr bilsen güneşin zemheri soğukluğunu.
Her gece kısmet olmasa bile,
Yılda bir kez yüzünün rüyama misafir olduğunu.
Rüyalarımda ağlamaktan,
Gözlerimin kör olduğunu,
Ruhumun zilzurna sarhoşluğunu.
Soyunduğunu bedenimin ölümün soğuk koynuna.
Gerçekte duymadığımı,
Rüyamda benimsin sandığımı.
Gerçekte hiç görmediğin,bilmediğin,
Rüyamda seninim dediğin.
Bir imkansız,
Zamansız cennet bahçesine çıkışın,
Güllerini de dikenlerini de ardında bırakışın.
Gerçekte yakışın,
Rüyamda yanışın...
Her uyandığımda uyandığıma kahredişim ağlayışım.
Sen tüm gülmelerimin sevinçlerimin bitişi,
Ağlamalarımın tekrar tekrar dirilişi.
Ne olursun yılı boşver,
Boşver sen her gece rüyalarıma gel.
Kaç yıl oldu değil mi,
Kaç yıl oldu başka bir yüreği seçeli?
Seni rüyalarıma misafir ettiğimi hiç ona söyledin mi?
Deli gibi sinirlenip kızdı mı sana,bana?
Hatırla,
Ben rüyada değil,hayalde bile değil,
Gerçekte ona gidişini,
Kaçışını,
Beni gölgeler diyarında,
Yalnız,
Yüzüstü,
Unutmadım çaresiz bırakışını...
Çaresizliğimle beraber nefret yetiştirmedim,
Ne ona ne sana.
Çaresiz insan deli olur unutma.
Unutma....
Ama...
Zaten böyle olsun istemiştim ben,
Gitmeni değil elbet.
Aklımdan geçen şuydu;
Seni bırakacaktım,
Tüm kapılarımı açacaktım,
Ve gemileri yakacaktım.
Soracaktım sana karar veresin diye.
Gitmek mi zor,kalmak mı zor?
Gitmek mi kolay,kalmak mı yakar?
Ben söyleyeyim şimdi yıllar sonra,
Biri bana zor,biri sana zor.
Sen de şimdi gittiğine sor,
Paylaşabilecek mi rüyalarıma gelen seni benimle?
Söyle şunlarıda;
O senin ellerini tutsa,tenine dokunsa,
Ben,sen üşümekten vazgeç diye,
Yüreğine sokulurum.
Gözlerine baksa herşeyden vazgeçmiş,
Ben senden vazgeçmişim,
Nasıl görürüm kim bilecekmiş.
Sen kalbinin en dinlenik haliyle nefes alsan onun yanında,
Bir de yaslansan omzuna,
Kalbinin deli gibi attığı anda aldığın nefesim ben unutma.
Ben bırakmam seni rüyalarımdan karanlığa.
Ve rüyalarımda ağlarım ben yılda bir defa,
Bir defalığına ve diğer rüyama.
Gözyaşlarım kurumazda.
Yanaklarım tanımaz kuruluğu,
Bilmez,
Senin yüzünden kapanmayan yaranın yokluğunu.
Yokluklardan,rüyalardan ve topraklardan sesleniyorum,
Ne olur sen gül.
Ağladım ben,
Ağlarım ben,
Ağlayacağım ben.
Sen gülerken.
Ben zaten senin gülmelerine feda ettim mutluluğu,
Rehin bıraktım kara bi geceye sevinç gözyaşlarımın coşkunluğunu.
İsyanım yok,
Pişmanlığım yok,
Gözüm hiç yok...
Belki0 de ağlamaktan...
Sen gül ne olur.
Ben seni gözyaşlarından koparıyorum,
Çöl gibi sıcak mevsimlere evlatlık bırakıyorum.
Ben bu sebepten seni hiçbir yerde bulamıyorum.
Ben seni hiç sevmiyorum,
Ben seni imkansız seviyorum,
Ben seni imkansız seviyordum.
Yoksa bulacak olsam çekilir miydi bu sevda acısı,
Bu zaten hep rüyaydı,
Ve bilmem kaç yıl oldu senle başladı.
Sen diye bitecekken,
Bir gece kalktığımda yüzüm yine ıslaktı.
Yastığımın kurumayan yanı,
Yüreğimin kapanmak nedir bilmeyen,
Öğrenemeyen tembel yarası.
Sen hazan mevsiminin ayrı düşen sevdalıları,
İkiye ayrılan dikenli sokak başı.
Sen ihanetin en karası.
Kanın en kırmızısı.
Boşluğunu dört duvarın tanıdığı,
Saklanan bir çiçeksin yerin tavan arası.
Yerin yedi kat dibi,
Gökkubbenin yaramaz maviliği.
Sen...
Ama yine de yılda bir defa geliyorsun ya yine de rüyalarıma,
Eyvallah buna da.
Eyvallah gidenim.
Eyvallah da,
Kaç yıl oldu söyle,
Söyle ardına bakmadan kapıdan çıkışını,
Kaçışını...
Ben söyleyeyim ardından nasıl baktığımı;
Ölü gibi dersem yüreğin beni hatırlar mı?

Ali Yeşil