Yaşamak
Yaşamak dediğin bir anlık.
Öyle uzunca falan değil.
Bir varlık,bir yokluk.
Nefes almak bile en ayık sarhoşluk.
Hepimiz,
Zor yollarda yalpalaya yalpalaya yıkıldık.
Ne bekliyordun ki,
Hayat bu bir vermez,
Bin alır.
Bazılarına bile binde bir iyidir.
Hayat her zaman ecelle kardeştir.
Yolları ayrılmaz,
Biri kaybolsa bile diğeri yetişir,
Ölüm yaşamdan sıyrılmaz.
Yaşamsa ölümden kaçamaz.
Bulur hiç umulmadık anda.
Bir söz söylemeye fırsat vermeden,
Sözleri tüketir acımadan da.
Acımak mı,
Hemde yaşamda.
Aptallık bu şefkati başka tende ara.
Belki bulunur ölümden önce.
Tam yaşam ölümden sıyrılmışken,
Çabuk ol ölüm bekliyor az ötede.
İşte ölümle yaşam arasındaki yol.
İki tarafı da sonlu.
En soğuk iklim gibi dondurucu.
Sonrası mı,
Kimse bilmiyor ki sonunu.
Bilen olsa böyle olur mu,
Çiçek dalında kurutulur mu?
Koparmak bir tarafa,
Korkudan dokunulur mu?
Toprak güneş yanığıyken,
Toprağa hasat korkusu sorulur mu?
İşte, korkmak dediğin gerçekte bu
Ali Yeşil
|