Gülüm sen boş yere yorma kendini
Sevmiyorsan anlatamam ben derdimi
Bırak acılarımla baş başa beni
Sevip de beni anladığın zaman gel
Hazan esip gönül bahçendeki güller
Boyunlarını büküp kuruduğunda
Dertsiz başını gülüm sarınca dertler
İmkânlar imkânsız olduğu zaman gel
Gül aşkıyla şiirler okuyan bülbül
Yalnızlıklar içinde kalıp susunca
Benim gibi seveceğin biri çıkıp
Aşkına karşılık bulamayınca gel
Beklenmedik zamanlarda hep aklına
Gelip de seni acılara boğunca
Sevip fakat sevilmemenin acısı
Yüreğinde yaralar açtığında gel
Sen onu hatırlayıp ta kahrolunca
Benliğini yitirip sessiz kalınca
Gören sana deli damgası vurunca
Ayrılık acısıyla yandığında gel
Kararan dünyana ışık bulamadığında
Aydınlığı dört gözle aradığında
Sevgisizlikten başını vurunca taşlara
Beni hatırlayıp pişman olunca gel
Dertler otağında dermansız kalınca
O'nun elinden isyankâr olduğunda
Çare deyip ölümü göze aldığında
Leyla gibi Mecnun'u anlayınca gel
29.Nisan 1998
|