gülüm sence;
insanlar konuşmadan da/
anlaşa bilir mi?
sadece göz göze gelerek!
söylenecek söz bulamazken,
gözler bu kadar etkili;
cümleler kurabilir mi?
ah.! be gülüm;
bir inanabilsem
bir inanabilsem anlatacağım
sadece;
gözlerinin içine bakardım
gözlerinin en karanlık yerine
belki beni anlarsın diye...
tedirginim;
kördüğüm şimdi hislerim!
korkuyorum;
çünkü gözlerine
gönlümün en mukaddes eserine
baktıkça uzun,uzun
kendimi kaybediyorum
çocukça duygulara;
gark oluyorum...
huysuz bir ceylan yüreği/
taşıyorum sanki
heyecandan;
yerimde duramıyorum...
gülüm sence;
insanlar konuşmadan da,
anlaşa bilir mi?
sadece göz göze gelerek!
yani demem o ki gülüm
gözlerim;
sana olan hislerime
tercüman olabilir mi?
yüreğimden geçen cümleleri
kusursuz kurabilir mi?
emin değilim be gülüm;
gözlerin,
hazır cevap oluşundan.
hani;
anlatacağını bilsem
günlerce,
aylarca,
hatta yıllarca usanmadan,
bakardım gözlerine
gönlümün en mukaddes eserine!
ama bakamam ki
o cesareti bulamam ki kendimde.
ruhum dayanamaz asilliğine
erir tükenirim,
tükenirim gizlice...
gülüm;
bir nebze de olsa
anlatabildim mi?
sana karşı hislerimi;
yazdığım bu son Eylül kokan şiirde
hani bak desem
bak desem gözlerimin içine
bakabilir misin?
görebilir misin yüreğimi
çırpındığı derinliklerde...
anlayabilir misin,
anlayabilir misin gülüm,
gözlerinin içine bakınca;
neler hissettiğimi...
anlayabilir misin;
kardelenin,
gün yüzüne olan tutkusunu.
kelebeklerin neden erken öldüğünü
anlayabilir misin gülüm?
anlayabilir misin...
04 05 05
|