Adı sendin bu bulutun, soyadı intihar
bir kasırga kopsa
yeryüzünün,
gökyüzünün
çığırtkanı en bol denizlerinde
bir akşamüstünün.
martılar düşse
sahillerin vurmayan köpüklerine
güvercinler kaybetse kanatlarını
özgürlüklerde.
sen ağlamasan, ama sen anlamasan.
yeryüzü adına karanlıklara kurşun sıksak
güneşin burnunun dibinden
…….
işte tam o noktadan,
görüyorsun güneş battı batacak
birazdan.
bir deli intihar kuşu gibi salacağım kendimi
güneşin açtığı o yoldan.
önce, ölümleri parçalar gibi düşlerimden
yırtılacağım.
ardımdan gözlerim gelecek biliyorsun
ellerimi ellerinden kurtarmadan.
sonra başıbozuk bir anafor salgını belki
yakamozlar çiftleşme mevsimini yaşamadan
dolunay gibi kaybedecek içinde beni
haykıracağım.
işte tam o noktadan,
görüyorsun iki kişilik aşk ve tek fail var ortada
hükmün infazına aldırmadan
yüreğimdeki dikenli teller
güftesi bilinmez bir sonsuzluk şarkısı söyler.
ne kadar akort varsa bozulacak, o kadar
parçalanacağım.
Cevat Çeştepe
|