Ağıt
yüreğimde estirdiğim,
en toz koparan fırtınaya
yakıyorum bu ağıdı.
üzerinde her şey yazılı
bu kağıdı
atarken denizlerime.
kökümden koparılmış
bir ağaç gibi,
ellerini
sarı yaprak misali
düşürürken üzerimden.
yarınlar şimdi;
üzeri silinmeyecek izlerle çizili
yaşanamayacak
mahkumiyetler
olacak,
anlaşıldığı gibi.
dünler, dünün boyutlarında
gittikçe gözlerden
uzak
bir yelkenli, bir senfoni,
kaybolacak.
bugün ise;
hiçbir gömleği giymemiş üzerine,
çırılçıplak bir ölü.
sahnenin son perdesini çekiyorum
üzerime.
ben içerde ve
dizlerimin üstünde..
sizler en rahat koltuklarınıza
gömüldüğünüzde.
dinlerseniz,
dinlersiniz....,
dalgalar üzerinizi örttüğünde.
Cevat Çeştepe
|