Aldırma, boşver dedim kendime
bundan sonra
hiç bir şeyi takmayacağım kafama
ne havanın soğuğu
ne de sıcağı bakışlarının.
yakasını zaten kaldırmışım paltomun
bağrım dünden çırılçıplak.
yani güneş batıyor mu, yoksa doğuyor mu
söyleyeceksen sen bana şimdi onu söyle.
başka bir şey söyleme.
bugün çok ağlamışsın da ardımdan
perdeler açık kalmış,
üzerime kapanmamış
umurumda bile değil gülüm böyle şeyler
gülüp geçiyorum.
inan bana artık eskisi gibi değilim,
aldırmıyorum. yürüyorum,
hiç bir şeyin resmine bakmadan
bin renkli galerilerin tam ortasından
ağzımda sigara, ciğerimde izmarit.
yüreğimde soğuyan bir yan var
bunu anladım.
sol tarafımdan yeni geldi ,
üşüdüm, donup kaldım.
bundan sonra
böyle işte canımın içi
yaşadığım kadar yaşayacağım,
hiç aldırmadan.
sen güneş doğuyor mu, batıyor mu onu söyle
fazla geç kalmadan.
bakalım şimdi kaç baca numaralı vapur gelecek,
salınarak karşı yakadan.
değil mi ama.
Cevat Çeştepe
|