Bu işte bir terslik var
doğurmak niyetine.
ve ilk kahkahalarımla,
kanlar içinde.,
son yolculuğuma çıkmasaydım
eller üstünde.
ve sanki zemheri soğuğu gibi
donmasaydı gözlerim
haziran ateşinde.
bu işte bir terslik var ama ne?
seni ilk gördüğüm zaman,
gecenin güneşi düşmüştü
gözlerimin içine.
keşke; durup bakmak yerine
kaçsaydım diyorum
üstüne üstüne.
şimdi damarlarım daralmış
bir deli nehir gibi,
dağların tepesinde.
bu işte bir terslik var ama ne?
isterdim ki namlumun söylediği
hüzzam makamında her şarkıda
ölümün değil ama
nefesi koksun gülün.
ve korkmak olmasaydı
sazı türkünün.
şimdi adı olmayan bir aksak
öyküyü yazıyorum
kan ter içinde ağlayarak.
bu işte de bir terslik var,
ama ne?
soruyorum kendime,
içim sızlayarak....
Cevat Çeştepe
|