Ulaşılmaz noktalarsın sen
her karanlık gecemidir.
kedilerin gözbebekleri mi büyür içinde *******in
senin bana bakışların, o göz bebeklerin
*******in içinde mi saklıdır.
yakut yeşillerinden uzak kalışlarım böyle
senin saklandığın yerde midir.
benim çaldığım kemanın sesi sana gelmez mi
karla kaplı, kuğu boyunlu ağaçlar
ses geçirmez mi.
biliyorum onun için sen, ağladığımı sanıp
beyazlar akarken
dökersin buz tutmuş gözyaşlarını
benim gibi ağlarken.
her yoksulluk ölüm müdür.
tutmasam ellerini iliklerim çekilir mi içlerimden.
ya o rüzgar, esmesini öğrenemeden
hangi intihar ağacında
asacaktır kendini.
saçların bir kere bile öpmeden saçlarımı
nasıl aldı hiç rüzgar değmeden
benim yüzümün rengini.
Cevat Çeştepe
|