TUTSAK GİBİ...
(Biricik eşim, Öznur’uma.)
Ö ksüz yüreğimi tutuşturur bir kıvılcım;
Ö zbenliğimde şimşekler çakar,
Ö lüme atılmış mızrak gibi...
Z amanın durağanlığı nallanır sanki;
Z amanla yarışır, dört nala koşar,
Z avallı, sahipsiz kısrak gibi...
N efesim düğümlenir, heyecan boğazımı tıkar;
N utkum tutulur, unuturum sözcükleri,
N efessiz, sözcüksüz kitap gibi...
U mutsuz umutlarım coşar yüreğimde,
U çurur beni kanatsız, göklere,
U yanır su yürümüş tabiat gibi...
R enk renk gülücükler açar dudağında;
R uhumu tutsak alır, çelik kelepçeler takar
R ahmetine muhtaç idamlık tutsak gibi...
Süleyman SAYLAN
Ankara, 25.06.1972, Saat: 01.42
Süleyman Saylan
|