SAMANLARDAN
Öyle bunaldım ki insanlardan;
Yaşama sevgimi tükettiler,
Kemirdiler hırsımı,
Düşlerimi yok ettiler.
Çevreyi sarmış çeşit çeşit otlar,
Başağı olmayan saplar,
Sarmaşıklar, ahtapotlar...
Oysa
Otları severim ben
Bayılırım renklerine,
Eğer gerçekseler.
Hele
Aralarında boy veren
Renk renk açan çiçekler
Zevkten, hazdan çıldırtır,
Yüreğimi deler.
Gerçeğine benzemiyor
Çevremdeki ayrık otları;
Açacak tomurcukları,
Açmış çiçekleri de yok üstelik,
Kurumuşlar,
Kupkurular...
Bu saatten sonra
Ancak
Hayvanlara saman, yem olurlar.
Öyle bunaldım ki insanlardan,
Kurumuş otlardan,
Samanlardan.
Süleyman SAYLAN
Ankara, 05.12.2001, Saat: 00.55
Süleyman Saylan
|