Baba
Beş kuruşa alıp, alfabeyi öğrenen,
Kuru ekmeğe muhtaç, yetim büyütülen,
Çevresinde kalmamış, ihanet etmeyen,
Yaşadığını dinlemek isterdim, baba.
Hatırını sormayanlar cenazendeydi,
Suratlarına tükürecektim, üzerdi,
Çakallarla beraber oldu, bizim kedi,
Beni kurtlar sofrasında, bıraktın, baba.
Nice zorluklarla yaptığın ev bomboş,
Kapısı siz olmadan açılmıyor, nahoş,
Halimizi seyredersindir, gözlerde yaş,
Beni, kuzgunlar parçalayacaklar, baba.
Askerliğini bile bazen anlatırdın,
O boş kalbinle, kötülere çarpılırdın,
Hiç bir kimsenin tavuğuna kiş demezdin,
Haller nicedir kabirde, ey garip baba.
Sana ne söylesem yok, yok der inanmazdın
Allah’ın kitabını da açıp bakmazdın,
Dertleri, tasaları içine atmazdın,
Evlatlar sana yardım ettiler mi, baba.
5/12/2005
Dursun Yeşil
|