Bu Tükeniş Sizin
Belki son nefesimde
Bir yavru ceylan düşer aklıma
Üşürüm,
Ellerim titrer yine
Bir ana gözyaşı döker
Ansızın gidişime.
Benim değil bu tükeniş
Ben bu ağacın son yaprağıydım
Kopardılar.
Ağaç sizdiniz anlayamadınız
Ben sizin içinizdeki son beyaz noktaydım
Karalandım...
Son aşk da sürülünce deniz aşırı diyarlara
Sanma açar bahar çiçekleri dallarında
Sanma güler bir çift göz çıkarsızca.
O şiirler yazılmaz olur artık
Biter söylenecek bütün sözler
Bu tükeniş kurulsun diye her şey yeniden,
Tüm söylenmiş sözler
Yeni cümleler kurulsun diye,
Değişsin diye sevginin tanımı,
Bir küçük tebessüm için.
Yaşamak adına bu ölüm.
Bu sürgün aşkın ta kendisidir aslında.
Bu tükeniş sizin...
|