Omuzlarınıza Güvenmedim
Omuzlarınıza güvenmedim ayakta durmaya çalışırken
Dostluğunuz sanmıştım
Beni böyle asırlık çınarlar gibi dimdik tutan
Aşkınız sanmıştım böyle şair kılan
Karanlıksa
Benimdir o karanlık
Bana düşer elbet aydınlatmak
Şiirse
Benimdir o şiir
Hiçbiriniz yoktunuz
Sonbahar yağmurları damlarken
Açık kalan yarama
Ben yalnız başıma öğrendim
O dar yollarda yürümeyi
Hasret
Bir atımlık mermiydi
Şiirimin şarjöründe
Aşk,
Yüreğimde patlamaya hazır bir bomba
Kimseler bilmez bunu benden başka
Omuzlarınıza güvenmedim ayakta dururken
Dostluğunuz değildir beni dimdik tutan
Ama ne olursa olsun
Özleminizdir beni böyle şair kılan...
Melih Coşkun
|