Ölüm; Adın Yaşamaktır Artık Senin
Bir idam mahkumunun
Son gecesinde
Annesine gizlice okuduğu türkü kadar sevebilmek hayatı
Hem de o en çok kirletilmiş çağında aşkın
Hani o en çok sevipte sevilmeyen çağında
Hep şafak vaktine gelirdi ayrılıklar
Üç kişi eksik kalkardık yataklarımızdan
Bağları çözülmüş bir çitf postal kalırdı geceden
Ve zincir sesleri hala kulağımda çınlayan
Kansız bir ölüm kalırdı
Hep bir adım önde yürüyenin kaderiydi çünkü
Hep bir adım önde ölmek
Başı dik ve türkü söyler gibi
Çirkin yüzlerin gölgesi vururken sabahın ilk ışıklarına
Ne zincir sesi,
Ne yankısı kalır o cesur türkünün
Kansız bir ölümdür artık geceden bize kalan
Bir ananın sessiz ağıtıdır
Ve yitirmiştir anlamını ölüm
Ne yazgıdır bu
Ne de kalleş bir kurşun
Ölüm;
Adın yaşamaktır artık senin...
Melih Coşkun
|