Dragos Tepesinde
Bahardan unutulmuş bir günde,
Dragos Tepesinde,
Ellerim,ellerinde,
Gözlerim,gözlerinde...
Sen ve ben...
El ele,diz dize,
Dragos Tepesinde...
Oturmuş hayaller kuruyorduk:
'Açılmıştık okyanuslara,
Yoldaş olmuştuk yunuslara,
Geçmiş çağlardan kalmış,
Bir yelkenlinin güvertesinde,
Zaman ve mekan ötesinde...
Sonsuzluğa dümen tutmuştuk'
Herşeyi,herkesi unutmuştuk.
Ne kadar mutluyduk seninle,
Dragos Tepesinde...
Komşu balkondu;
Büyük Ada,Burgaz Ad****ınalı Ada...
Masmavi ve kıpır kıpırdı Marmara...
Güneş altın bir tepsi gibi düşünce sulara,
Kıpkızıl bir renge büründü;
Gök ve deniz,
Et ve kemikten değil,
Baştan başa duyguyduk ikimiz.
Birden bire,
Kopkoyu bir sis kapladı,
Baştan başa Marmarayı!
Ve ayrılık çanı çaldı,
Ötelerin ötesinde!
Düşlerimiz yarım kaldı,
Dragos Tepesinde...
Hüseyin Ozan Öztürk
__________________
Buraya Kadarmış .. 
|