Aykırı Olmak
Sık sık olmasa da;
sırf başka bir yerden olduğunu,
buraya ait olmadığını,
aynı şeyleri yiğip içerek
aynı sıvılardan içerek
ve aynı duyguları kullanarak mutlu olamadığını,
yaşamını sürdüremediğini gizleyemediği anlarda
kendini ele vermekten kaçınamamak...
Aykırı olmak;
aynı, bilinci bağlayan o kör ebe eşarplarıyla
ortalıkta salaklar gibi
ve de mutlu gibi dolaşmaktan bıktığı,
diğer yiğip-içenler gibi şişgöbek,
uykucu
ve horultular arasında rahat edemediği o anlardan birinde
bütün bakışların üzerine kitlenmesinden dolayı
kendini suçlu hissetmek ve
daha da karadeliği içine saklanarak
kendi iç uzayında büyük bir infilaka meydan vermek...
bir yandan
ucuzlamış hayat şartlarının sürükleyiciliğinde
ucuzlamış tavır ve tepkilerin şiddetli yağmurlarında
ortama uymayan organik yelkenlerini
çelikten sert göstererek
akıntıya karşı küreklerine de abanırken
2 lokma-1 hırka peşinde tıpkı diğer körler-sağırlar gibi
yaşamaya çalışmak,
nihai sonucunu beklercesine umutla...
aykırı olmak...
kör ebe eşarplarının arasından birer yırtık bulmuş
diğer bütün gözü görenlere selam vermeye,
yandaş, yoldaş bulma endişesiyle
sağa-sola dikerken gözlerini
aslında kendi merkezindeki zenginliğe her dakika
kilometre-kilometre yaklaşmak...
kendinle şefkat alışverişinde olmak...
aykırı olmak...
(Ocak 2007)
Ömer Dalman
__________________
Buraya Kadarmış .. 
|