YıLLaR SoNRa RaSTLaDıM ÇoCuKLuK SeVgiLiMe
kuzum siz kimsiniz?
sahipsiz bakışlarınızı üstüme
bilerek mi diktiniz?
çoktan unutulmuş zamanlar gibi
sarıdan beyaza dönerken benziniz
dudaklarınız kımıldadı ama
çıkmadı sesiniz.
önce
uzandı yakarır gibi elleriniz
sonra yumup onları geri çektiniz.
sanki
bedeninizi taşımakta zorlanıyordu da dizleriniz
tutunacak yer arayıp sendelediniz.
sanırım siz
beni birine benzettiniz.
Ne kadar aşinayım değil mi?
yanağımızdaki gamze alnımızdaki iz
ve eski tanıdık kokumuzla biz
mazide kalanlar / birbirimize benzeriz.
o bendi zaten /ben de oyum işte
ne farkeder ki? ha başkası ha siz
nasıl olsa birileri tarafından geçmişe itilmişiz
sıkılmayın canım/sakın vicdan yapmayın
öyle çok yıl geçti ki aradan mevsimsiz
artık havadan /sudan bahsetmeniz bile gereksiz..
sahi..!
çok mu şaşırtıcı deli esen bir rüzgarla ansızın çıkıp gelişimiz?
bu yüzden mi o eski kükreyen bakışlarınız şimdi çelimsiz?
ben hala biraz kül biraz duman / bilirsin işte kolay yıkılmam
oysa siz...!
aman tanrım nasıl da değişmişsiniz.
tanışıyormuyuz?
hiç sanmam
galiba beni birine benzettiniz.
ölesiye merak ediyorum / var sayın ki ben oyum
acaba
büküp boynunuzu mil pardon mu dersiniz?
yoksa
karşımda yıkık dökük ve sessizce
kirpiğinizde ki damlanın yere düşmesini mi beklersiniz.?
lütfen..! ben almıyayım kalsın
bu sahneyi burada kessem diyorum / siz sonra eklersiniz.
Mine Özdemirtaş
__________________
Buraya Kadarmış .. 
|