İsyanım Kendime Kimseye Değil
bu gecenin sabahı olur mu sensizlikte.
giderken hüzün de ben de kaldı
sevgin de.
benim yerime bulutlar ağlıyor artık,
kuruyan gözyaşlarım tutuklu ben de.
oysa beraberken mutluluk bizimle.
göz açıp kapayana kadar geçen anlar,
bir bilsem neyi kovalıyor neyin peşinde.
isyanım kendime, kimseye değil.
hep mutlu olmaksa mümkün değil.
yalnız ben de kalan hüzün,
ve gülümseyen yüzün.
sen yediğim lokmada, içtiğim suda,
soluduğum havada..
sen yalnızlığımla ortak olan,
kalbimdeki fırtına da.
sen hep benimle,
ruhumu coşturan dalgalarla,
attığım adımda, yürüdüğüm yolda,
rüyalarımda.
bir nefes kadar yakınsın bana.
seni içimde hissetmekse bambaşka.
sen olmazsan güneşler doğmaz gönlüme.
sen olmazsan yaşanılır mı bu ömürde.
ne yazık ki bu gecede mâhkum,
yalnızlığa ve sensizliğe.
Menekşe Gülay
__________________
Buraya Kadarmış ..
|