Sevgi Pınarı
Bir garip pınar vardı,ıssız bir dağ başında;
Sanki hüzün taşırdı suyunun akışında.
Yüreğinden kaynardı suyu,saftı,temizdi,
Yıllarca çağladı hep,ne yoruldu,ne bezdi.
Susuz bir yolcu bekler,hep yollara bakardı,
Heyhat! Kimse geçmezdi,o su boşa akardı.
Sonunda,birgün biri geldi; perişan ve aç
Yaşamak için sanki bir yudum suya muhtaç.
Öylesine içti ki,pınarın suyu bitti,
Sürünerek gelmişti,selâm vermeden gitti.
Pınar,küstü dünyaya,o gür kaynak kurudu.
.................................................. ....................
(Benim 'Sevgi Pınarı' gönlümün masalı bu....)
(2006)
Ünal Beşkese
__________________
Buraya Kadarmış .. 
|