Nazire
Hasretinden sarhoşum. Gurbet zevâl eyler beni.
“Kim gören âb-ı hayât içmiş hayâl eyler beni.” (1)
Meclis-i yâranda hergün durmadan söz söylerken
Arz-ı endâmın senin, hâmuş ve lâl eyler beni.
Ben senin aşkınla ger göklerde uçsam bir defa
Âşık-ı biçare nefsim pây(ı) mâl eyler beni.
Geç vakit boy gösterip mecliste naz etsen bile,
“Ikd-i zülfün çözme kim âşüfte-hâl eyler beni.” (2)
Gün gelir bir gün seninçin zillete düşsem, ne gam
İltifâtın her vakit sâhib celâl eyler beni.
Ol Fuzuli’den de fazla ben senin hayrânınım
Kim bu Bâki? der Nediim. Hep suâl eyler beni.
(1) Nedim’in nazire’sinden (2) Fuzuli’nin gazel’inden
Zevâl = düşkün Hâmuş = sessiz
Lâl = dilsiz Pâymâl = ayak altında kalmış
Âşüfte = perişan sevgili Sâhib celâl - büyük bir kimse
Fâ i lâ tun, fâ i lâ tun, fâ i lâ tun fâ i lun
/ . / / / . / / / . / / / . /
------------
FUZULİ’nin GAZELİ
Hayret ey büt, suretin gördükte lâl eyler beni;
Suret-i hâlim gören, suret hâyal eyler beni.
Mihr salmazsın bana, rahm eylemezsin, bunca kim,
Sâye tek sevdâ-yı zülfün pâymâl eyler beni
Za’f-ı tâli’ mâni’-i tevfik olur, her nice kim,
İltifâtın ârzumend-i visâl eyler beni.
Ben gedâ sen şâha yâr olmak yok ammâ, neyleyim,
Arzu ser-geşte fikr-i muhâl eyler beni!
Tir-i gamzen atma kim, bağrım deler, kanım döker,
Ikd-i zülfün çözme kim, âşüfte-hâl eyler beni.
Ey Fuzuli kılmazam terk-i tarik-i fakr kim,
Bu fazilet dâhil-i ehl=i kemâl eyler beni
Fuzuli (1556)
-----------
NEDİM’in NAZİRESİ
Bus-i la’lin şöyle sirâb-ı zülâl eyler beni,
Kim gören ab-ı hayât içmiş hayâl eyler beni.
Şaire söz bulmağa minnet ne ammâ. Neyleyim,
Ah kim hayret, seni gördükte lâl eyler beni.
Bağda zülf-ü ruhun andıkça, bu kimdir? deyu
Sümbül ü gül birbirinden suâl eyler beni.
Gerdişin gördükçe sâki-i mülâyim meşrebin
“ Arzu ser-geşte fikr-i muhâl eyler beni!
Ben kulun lâik değildir vaslına ammâ, yine
“İltifâtın ârzumend-i visâl eyler beni.”
Guyyâ bilmez, efendim bende-i dirinesin,
Kim: Nedimâ bu mudur? Deyu suâl eyler beni.
Nedim (1730)
Mehmet Fatin Baki
__________________
Buraya Kadarmış .. 
|