Acı...
Ne kadar istemesek de her ah da,
Onsuz yapamadığımız istisna bir yerdir acı yar,
Beden ve ruhumuzda...
Meselâ acı yemeden duramayız,
Meselâ biri bize acı çektirdiğinde onunla uyanırız her sabahta...
Tanışırız onunla,
Olgunlukta,
Ve refahta...
Adeta onu, her an ararız...
Acı, aynı zamanda heyecandır...
Yaşam birden canlanır.
Bir hayli meşgul eder,
Ömrümüz tükenir...
Acı çekmek istemiyorum diyenle,
Ben deli değilim lafıyla inleyen,
Arasında bir fark var mıdır?
Bence aynı tabloya girmiş seyirdir!
Çünkü akıllı insan, acıyı-deliliği kabul eder...
Sonuçta en büyük hazlar acıdan sonra yaşanır...doğum gibi!
Safet Kuramaz
__________________
Buraya Kadarmış .. 
|