Ellerim Açtım...
Mekan daralıyor evren sığmaz bedenime
Ne güllere bakmak ne yaylada gezinmek
Ne paraşütle atlamak nede avlanmak silah elimde
Sıkıyorlar kabir azabında çukur iki metrekare
Daha az belki de...
Maganda kurşunu deşer yüreğimi
Masumluğum ispatlansa neye yarar
Ahlasalar ağıtlar yaksalar katilime şahit bulsalar
Sıkışan benim...
Alışkanlıklarım terk etti
Giydiklerim etiket eskitti
Kızgın demirde ruhum dağlar sebebi
Değişmek zor,
zor yeniden başlamak geleceği...
Ellerim açtım ağlayarak duaya
Zor anların unutulmaz şuurunda
Her zaman sığındığım hazinesi bol
Abdestin yıkanmışlığı safi şükürle
Allah’a...
Safet Kuramaz
__________________
Buraya Kadarmış .. 
|