Hicran Yürüyüş…
Gecenin karanlığında,
Yürüyordu umutlar dövülmüş sahanda!
Dövüyordu dalgalar anlık,
Sevgilinin gölgesi önünde!
Ah o yalnızlık…
Körpe delikanlı böğründe,
Saçlara sokuyordu kar gibi aklar…
Kumlar ayakta ağırlık,
Seslere asabi sağırlık,
Yürüyordu mazisi gibi zik zaklar!
Pişmandı.
Keşkeler hükümrandı.
Önünde çarptığı karanlık,
Korkular hakimdi…
Yalvarmıştı kaç kere,
Vuslattı bu yaşanmazdı ezbere!
Neler katardı evlilik ömre…
Asabi, suçlamalar, tehditler, her an tanık!
Konuşuyordu durmadan oynar gibi körebe…
Safet Kuramaz
__________________
Buraya Kadarmış .. 
|