Huzur bahçesi…
Keskin hayat kılıcımda kan,
Yakıyor sürüldükçe dudaklarımı!
Ne dokunsa ne sokulsa hazan…
Olmuyor çare, sahte gülücük kalkan!
Savaştan nefret ediyorum,
Barış meclisine gidiyorum,
Ne kin var nede nefret seyrediyorum…
Herkes kendine hâkim kendine hakan!
Huzur bahçesi diyorlar manevi adına,
Ne rüya gibi nede tozpembe tadında…
Bir nefes al, çıkar dilden zikir anında
Dökülür ne varsa mendil, paran, varsa kalan!
Safet Kuramaz
__________________
Buraya Kadarmış .. 
|