Sen Kimsin Hayırdır?
Düşte gibi yaşarsın
Ne yalanları duyarsın
Nede kötülere bulaşırsın
Yüreğine inmez namert kurşunu
Boğazından geçmez haram…
*******i evinde loş ışık uykusu
Gündüzleri gölgeler yurdundasın
Sıcak korkutur
Susuzluk soldurur
Yeşile sarılır ruhun-maviler gözlerinde süslenir…
Sen kimsin hayırdır?
Zehirle akan nehrim
Biraz uzağımda kokmuş göl denizim
Çöplüklere yığılmışken taze ekmeğim
Sabırsız insan kümelerine bağlanmış feleğim!
Yollarda, sokaklarda, dedikodularla canavar şahlanırken
Ölmeyi öldürmekle eş tutan sonradan görmüşlerde emeğim
Kıvrandıkça kartopu gibi dönerek büyür geleceğim…
Paradan başka yar yok gibi boş sevgileri çalarken tezenem
Huzursuzluğa-acıya sevinen benler yaşarken…
Sen kimsin hayırdır?
Mevlana, Yunus, Hacı Bektaşi Veli yok sanırdım
Her tezenede senlerin sesi âşıklarda nakarattı yalanım
Yıldızsız kaldı gökyüzü diye hep ağlardım
Ormanlar yanıyor,
Yağmurlar yağmıyor,
Mevsimler şaşırtıyor,
Dünyayı yakan refah yarışına bakakaldım
Ama kefenimi almaya para bulamadım…
Kocaman karanlığı delen nurun o kadar yabancı ki,
Seni yaratana kurban olayım üçler yediler kırklar sardı dilimi
İlim döküldü cennet yeşiline-toplandı şükrün meclisi
Dinlemeye doyamadım
Seyretmeye de… Dondum kaldım!
Üfür de içimiz temizlensin öğret ahlakını sevmeyi
Özür dilerim yine unuttum “Sen kimsin hayırdır? ”
Safet Kuramaz
__________________
Buraya Kadarmış .. 
|