Türkiye’m…
Veysel Karani’nin çoban nefesinde,
Yürür ayaklarım yemen çöllerinde,
Peygamber hırkasına sinmiş imanı…
İmrendirir ruhumu öldüresiye!
Necip Fazıl’ın kaleminde incelir,
Sezai Karakoç öğütle çırpınır,
Mehmet Akif dizelerde yiğitlenir,
Acizim şiir’de sadece dinlerim!
Yunus Emre sevdasında gezgin âşık,
Kul Himmet’in sofrasında bulsam azık,
Pir Sultan Aptal gibi yüreğim yanık,
Sazımın emiri olsam da dinlesem!
Anadolu’mun her yanı aşklar kokar,
Dağlarında bin bir çiçekler söylenir,
Her narında pınar, şer ateş öldürür,
Doğaldır insanı, şiirim tadında…
Çerkez’im, Laz’ım, Gürcü’yüm, Türkmen’in… Der,
Düşmanı bilmez yüreğinde dost ezgiler,
Ermeni, Rum’da olsa misafir eder…
Şehit ruhu yaşar ecdat gözlerinde,
Aşığı da, toprağı da, mehter dinler!
İlk önce Müslüman’ız sonrada Türk’üz,
Elhamdülillah!
Safet Kuramaz
__________________
Buraya Kadarmış .. 
|