Üzülme…
İçtenliğimle yazdığım satırlarda saklı hüzün kiremitleri...
Şiir yazmaktan öte, bıraktım kendimi ruh aynana sevgili...
Kim de özlem yok ki, hem de neleri…
Üzülme... Acının içinde öyle bir haz vardır ki,
Çelişki bile olsa,
Bu simetri, yaratılışın içinde gizli...
Ağla,
Vur duvarlara,
Davula vurur gibi…
Her yağmurdan sonra gökkuşağı,
Gecesinde dökülür yıldız yağmuru!
Ruhum bedenden ayrılır böyle anlarda,
Cesedim yaşar bağ bozumu
Avuntu kumsalında…
Korku veren tsunami dalgaları,
Olur, duyulmayan çığlığımın sesi…
Değişimle başlayan, çıldırtan doğumun işareti
Acının son demi, yoktur aslında kıymeti
Aramak anlamsız geçmişten nedenleri,
Üzülme, inan! Benim gelen sana sevgi yolcusu…
Safet Kuramaz
__________________
Buraya Kadarmış .. 
|