Ey özlediğim!
Kimliğimin
Kişiliğimin
Henüz
Başlangıcında
Ana
Rahminde
Serencama
Doğru
Yol alırken
Yaratılma
Hilkatim
Bir ilahi vuslattı
Değil mi
Oluşum
Safhasında ki
Ahenk
Derinliğinde
Hamiyetin
Şefkatin
Ve merakın
Enginliğinde
Umudun
Yolculuğuna
Ağlayarak
Çıkıyordum
O kadar
Masum ve bir
O kadar da
Zavallı halim
En şedit
Bir insanın
Kalbini
Dahi
Yumuşatıyordu
Kalbin
Sevgi
Ve şefkate
Seferber olduğu
Bu anı
Unutmak
Hissetmemek
Mümkün mü
Efendim
Ağlarken
Annemden
Emdiğim
Süt
Sus diyordu
Şaşkın
Biçare
Bakarken
Açziyetim
Doruktaydı
Annemin
Ninnisinde
Ezanın
Sesinde
Sen vardın
Bilinmeyenler
Deryasında
Uyurken
Yine
Sen vardın
Senin
Varlığının
Hakikatine
Yaratılan
Kâinat
Çok
Aramaya
Gerek
Duymadan
Haykırıyordu
Ey
Benim
Tek rehberim
Tekselliğim
Efendim
Kimliğimin
Temasını
Mayasını
Sende
Buldum
İnsanlığımın
Öneminde
Koşulsuz
Bir
Mihenksin
Ama
Yine de
Sana
Layık olmam
Zor görünüyor
Zira
Bazen
Gaflete
Dalmam
Mümkün oluyor
Hatalarım
Durmak
Bilmiyor
Beni sürüklüyor
Keyfiyet
O kadar
Farklı ki
Gönlümü
İkna ediyor
Ve
Bittiği zaman
Kenara
Çekiliyor
Beni
Seyrediyor
Ey
Peygamberim
Rehberim
Sevgili efendim
Nefsimin
Azgınlığını
Gemleyemeden
Huzuruna
Gelmekten
Hayâ ediyorum
Şefaatin
Ah
Şefaatin
Tabii ki
Çok önemli
Ama
Senin
Bir, ümmetin
Olarak
Karşına
İlkelerine,
Veda hutbene
Sadık
Kalmadan
Aldananlardan
Olarak
Gelmem
Beni kahrediyor
Sen
Benim
Biricik
Ve tek
Efendimsin
Mustafa Cilasun
__________________
Buraya Kadarmış .. 
|