Kopartılan gül!
Hırs
Onun melalini
Kuşattığı için artık
Kimseyi göremez olmuştu
Hıncıyla
Durmadan vuruyor
Kan beynine sıçramıştı
Hırsı
O an tavan yapmış
Mantık donmuş kalmıştı
Nutku
Çaresizliği yaşamış
Akıl, tersinden başlamıştı
Heyecan
Bir anda sıçramış
Anne soluk soluğa kanmıştı
Adavet
Yaşayan perişanmış
Çocuk hırpalanmış yatmış
Koşmaktan
Mecalsiz kalmış
Figanını anlatacak aranmış
Kime,
Derdini dinleyeni bulamamış
Nefes alamamış öylece kasılmış
Çocuğun
Suçu, bir gül koparmakmış
Üç kişi, kovalamakla da kalmamış
Çocuğu
Hiç acımadan, darp etmişler
Kan revan içinde yere sermişler
Annesi
Feryadı duymuş
Çok koşmuş ayak bileği
Orada burkulunca acıyı unutmuş
Annesi
Çaresiz kalmış
Yürüyememek adına sızlanmış
Çocuk,
Sokağın ortasında
Hareketsiz bir şekilde yatıyormuş
Ancak
Soluk alamıyormuş
kalb atışı ve nabzı orada durmuş
Delik
Bir kalple yaşayan çocuk,
Elinde sıkıca tuttuğu o bir gülle
Ortada kalmış
Annesi feryat etmekten
Kendi gülünü kaybetmekten
Boynu
Bükülmüş bir vaziyette
Gözyaşlarının dirliğinde niyaz etmiş
Sen ki
Her şeyi var edensin
Her kalbin sahibi olan mutlakıyetsin
Yıllar
Sonra umutsuzluğumda
Sen beni çocuğumla sevindirmiştin
Şimdi
Çok erke bir yaşta
Hikmetini bilmediğin zamanda
Bir gül
Bir emanet olarak
Tevdi ettiğin yavrumu benden aldın
Biliyorum
Her şey senin
Her zerre ancak seninle kaimdir
Benim
Bu kadar mahzunluğun
İçinde nefes aldığımı sen biliyorsun
Kulunum
Senin yolunda yolcuyum
Nedametimle ben ancak sana sığınırım
Mustafa Cilasun
__________________
Buraya Kadarmış .. 
|