Naime Erlaçin
...'Abbara' Çocukları...
sonu olmasın yolun!
sürgit büyüyen bir boşluğa düşsün gölge
yokluğu
varlık yokuşuna süren bir eylemin
ufku paslanmış arayışına koşulsun an
kelimede titreşsin harfler
olmasın sonu!
sevişilir elbet sonsuzla da
imge çıplak
imge arzulu
nefsin aç soluğunda kekeler içgüdü
habis bir ura düğümleyerek göbek bağını
ağrısı nüksetmiş cerahatli mürekkebin
dörtnala koştuğu tek kişilik doygunluk
gebeliğe tutunur kör bıçağıyla
bir yürek yeter!
bir de karanfil kokusu sevdanın
yağmur
ateş
ve kan adına
kendini bulur yol
böyle büyür
abbara çocukları
harlanmış yangınlar ülkesinde
:
kuytu geçitlerinde daracık sokakların
kurbanlık sayarak şiirin rahmindeki kanı
(26 Haziran 2005) – “ 6. Dekad “ Dosyasından…
Naime Erlaçin
__________________
Buraya Kadarmış .. 
|