...İfşaat...
dubaları batık bu sahilin
aşırılığı fısıldıyor deniz mütemadiyen
tekneler küreksiz
mendirek virane
can havliyle haykıran biçare derinlik
metafordur artık maviye
kirli suya düştü kulak zarlarım
sayrılıktan ağlıyorlar şimdi
kimse kanamadı böyle
ona yataklık eden yürekçe
kanatmadı kendini
gideceğim
üzülme israf olmasın duygu!
sesim yine çınlayacak cümle alemde
susturacak sirenleri nefesim
lirik bir ezgi yükselirken suyun rahminden
sahile koşan
ilk rüzgarda ara beni
elbet dokunacaktır tenine parmak izlerim
bölük - pörçük / eksik - tam
tüm sevdalar ve kutsal aşk adına
temiz sularda boğulmak da haktır!
gittim!
turkuvaz bir isyanın uyanışında
katli vacip olmuştu sığ kıyıların
suç delilim albatros kanatları
görkemli bir kuşun
ruhunu çaldığımdandır açığa gidişim
anla!
anla ki ne olsun
ifşa ediyorum kendimi...
(30 Mart 2005)
Naime Erlaçin
__________________
Buraya Kadarmış .. 
|