...Likurga Öksüzü...
şizofren bir uykuyla ağırlandık
kıl payı yaşamaktı biraz
kıl payı ölmek Likurga’da
soluğumuzda oynaşan arsız konuk
uğurlayamadığımız
içeride bir akrep
dikelir gece boyu
uykuda dinmez zehir
yaşam hatalarından utanır
suyun kıpırtısı düşer deftere
şeffaflığına mağrur
her yere dokunabilir
özgür alabildiğine
budur bizi sessiz kılan!
ay zamanı
aşk zamanı derken
şölenle karşılamaz hayat
çöle dönüştüğünde hikâye
dudaklarda donar fırtına ıslığı
sorarız:
-kimden öksüz kaldık biz!
(26 Şubat 2008)
Naime Erlaçin
__________________
Buraya Kadarmış .. 
|