Kıyamet
önce kendinden ayrı düşüp, sonra buluşan bir çığlıktır şair…N.E.
ayrılık yazdım *******ce
ayrı düşmelerimi benden
bitti sandım
renk kardım paletimde yeniden
kefen biçtim ölüme
susturdum sirenleri
içimi meczup bir rüzgar doldurdu
kehribar saraylardan savrulan yakıcı bir tül gibi
rüzgar deli
rota
kelamın mahşeri
geçitler kavilde gizli
sordum esatire:
“geçilir mi ayrılık”
dedi
“geçilmez!
rüyadır içinde yürünen
şart düşer ayrılığa ayrılık
önce kavuşmak gerek
sonra yalnızlık”
sonra?
“kıyamete uzar bu yol, yürü! ”
(12 Haziran 2004)
Naime Erlaçin
__________________
Buraya Kadarmış .. 
|