Mendirek Mezarlığı
- C.Baudelaire anısına…
yüreğin mendireği küskün
suya kapılıyor taşlar
içime alıyorum dalgaları
soğuk ve acımasızlar
deniz üşütüyorum bağrımda
işgaldesiniz kıyılarım ey!
Albatros* hükmündeki ruhun
kaptansız fırtınasında
direkler paramparça
ufkumda bir mendirek yıkılıyor
ölümle dinermiş acılar
varsın kadere kalsın yazmak
susacağım artık!
dimdik duracağım ağulu yürek intiharımda
pullarda ağıt seğirten son masum balığa
gümüşi bir iz bırakmaya gidiyorum
ölü mendirekten fermanlı
meleklerin yittiği azgın sulara
mendirek mezarlığına!
(*) Baudelaire’in 'Albatros' şiirinde, albatros şairi simgeler. Çağrışımlarla şiirini oluşturur. Kendini sürgünde gibi hisseder. Hep başka bir yerin özlemi ve arayışı içindedir. Çocukluğundan beri yalnızlık duygusu yakasını bırakmamış ve yazgısı olmuş, herkesten farklı olduğunu duyumsamıştır. 'Herkesin tersine ve herkese karşı vardım kendi varlığımın bilincine'. Her zaman kendi özelliğini ve varlığını aramış ve kendi içine dalmıştır. Kendisini gereksiz biri olarak gördüğünden sık sık intiharı düşünmüştür…(Kaynak: Hürriyetim: 11 Haziran 2001)
(22 Şubat 2004)
Naime Erlaçin
__________________
Buraya Kadarmış .. 
|